Twee mensen op een bankje
handen ineengestrengelt
doorleefde gezichten
van zolang samenzijn
een enkel gebaar
een enkele blik
zegt meer dan genoeg
begrijpen elkaar
in zoveel kleine dingen
hoelang nog zullen ze samenzijn
hoeveel tijd is nog gegeven
ieder moment is een geschenk
te kostbaar om te verliezen
in de late herfst van hun leven
ze staan weer op
gaan hand in hand
in oneindige tederheid
dankbaarheid vervult hun hart
voor telkens weer wat extra tijd