De nachten zijn te lang,
mijn vingers te kort.
De uren worden gedood
door de leegte van het scherm.
Zo lang ik bij je ben
is de lieve vrede ver te zoeken.
Je ogen gevult met tranen
toen je mij verliet.
Je handen streelden mij
zodat ik ze niet zien kon,
je stak me in de rug,
terwijl je me keihard neukte.
Wil je dan niet toegeven
dat jou gedrag de oorzaak was,
mijn daad het gevolg?
Heb ik je pijn gedaan?
Hoe moet ik je vergeten?
Het is nu tijd vaarwel te zeggen,
kijk naar je zoals je voor me stond,
veeg mijn tranen weg,
lach naar je verdwijnende beeld.
De lichten zullen doven,
ik zal nooit meer bij je zijn.
Drie kwartier gevult met je ogen,
de nacht lijkt me te bedriegen,
alles is verdwenen,
je nam mijn leven mee.
Ik zal proberen de tranen te vergeten,
je onvoorwaardelijk te verdragen.
Ik heb altijd van je gehouden.