Ik kan niet met de leegte omgaan,
Cinta mannetje, ik ben zo in de war.
Jou missen doet zo zeer,
De pijn die ik voel is gewoon bizar.
Als er een manier is om terug te komen,
Doe dat alsjeblieft dan heel snel.
Zodat het branden van mijn hart kan stoppen,
Zo onmogelijk, dat weet ik allemaal ook wel.
Al die vragen en twijfels maken me gek,
Had ik het niet nog een kans moeten geven.
Had ik niet moeten blijven vechten,
Tot het einde moeten doorstreven.
Die blik in je ogen dat je echt niet meer kon,
Omdat je niet meer op je beentjes kon staan.
Dat je zo moe was van het omvallen,
Dan heb ik toch het beste gedaan?
Mijn hart verscheurde keer op keer,
Als ik je zag rollen over de grond.
Tranen liepen over mijn wangen,
Omdat je niet meer gewoon opstond.
Ik weet niet wat meer pijn doet,
Jou zo te zien lijden, of je zo te missen.
Maar ik moest een keus maken,
Om voor jou te beslissen.
Het leven dat ik je wilde geven,
Dat was er niet meer.
Ik heb voor jou gekozen,
Ookal doet dat zo ontzettend zeer.
Mijn mannetje, ik wil je even zeggen,
Dat ik je nooit zal vergeten.
Dat jij mijn kanjer bent,
Dat wil ik je even laten weten.
Dus onthoud goed, waar je ook bent,
Ik mis je, ik mis jou, ik mis mijn man.
Dat de leegte, leeg zal blijven,
Omdat ik gewoon niet zonder je kan!!!