Langzaam, heel langzaam
Maar toch voelt ze het,
Deze wedstrijd verliest ze
Ze ligt op bed, het heeft lang genoeg geduurd
Ze denkt niet meer aan morgen
Tranen rollen over haar wangen
Maar nee, het zijn geen tranen van pijn
Het zijn tranen van geluk
Ze heeft geluk gehad met haar familie, vrienden en
God
Langzaam wordt ze zwakker..
Ze ziet om haar bed haar dierbare personen staan met roodomrande ogen
Ze denkt niet meer aan morgen
Morgen is er niet meer
Langzaam valt ze in een diepe slaap
met een glimlach op haar gezicht
Ze heeft haar wedstrijd verloren