Verdwaast loop ik door bossen met omgewaaide bomen
vierkante bladeren verschijnen een voor een voor mij ogen
de realiteit is ver weg te vinden
ik heb er nog zo veel tijd voor nodig
ik heb er nog zo veel tijd voor nodig
om mijzelf eens en voor altijd er aan te binden
De mist die verschijnt is zuur en zwaar
lopen lijkt nu het beste wat er bestaat
lopen in roetige oude bedorven mist
Prachtige trillingen beginnen te ontstaan in oevers van zilver
met vingerafdrukken in het groen grijze mos
probeer ik mijn gezicht neer te leggen
probeer ik te voelen wat jij er mee bedoelde
toen jij
Het vocht begint zich in mijn ogen aan te maken
Mijn handen proberen zich van mij los te maken
Herinneringen zijn binnen 2 seconde werkelijkheid
veel te impulsief en veel te menselijk gereageerd