Pas geboren slaapt men nog heel veel
Ter zij men voor zijn pap even keelt
Terwijl men als peuter zo overal
Moedig spelend slaperig neer valt
Tot dat wij als kleuter naar school gaan
Verplicht slapend nog worden verwaand
Maar eens in het eerste studiejaar
Worden wij van vaak niet meer gespaard
Wat jaren later en nog meer moe
Hoef er bij het opstaan heel wat moed
Om niet te spreken over het uur
Of de dag men ons het werk in stuurt
Maar dan eens oud en moe op pensioen
Lijkt het slapen wel iets als verdoemd
We lopen er als verloren bij
Slapen is nu pas verloren tijd