Tussen hemel en aardeik heb weer eenseen wonder ondergaanik heb weer eens gevlogende wereld lag ver onderaanik vloog er rechtstreeks bovenhet is iets onbegrijpelijkszo tussen hemel en de aarddat vreemde mooie lichtdeed me ineensin God gelovenzat deze keer weerachterin de staartdoor hevig turbulentiescheet ik bijna in mijn broekbad ik om een behouden vaarteenmaal op de grond gelandwas ik de angst en Godweer snel vergetenals je dichterbij de hemel bentraak je ongewild ondersteboven
Innerchild: | Woensdag, september 19, 2007 22:41 |
Ocharme toch ! | |
sunset: | Woensdag, september 19, 2007 21:38 |
Je laat me zacht glimlachen door je realisme. Maar het is inderdaad zo. Hoe hoger je bent, hoe dichter je bij het Goddelijke bent en hoe kleiner je jezelf voelt. Tenminste, ik toch. En daar verandert zelfs geen duizend maal vliegen aan. Groetjes en zeker tot op de meeting? sunset |
|
Klaes: | Woensdag, september 19, 2007 17:24 |
een pracht... groets/klaes |
|
switi lobi: | Woensdag, september 19, 2007 15:02 |
Pfff... fijn natuurlijk! Liefs... |
|
switi lobi: | Woensdag, september 19, 2007 15:01 |
Hahaha, fij dat je er weer bent Laurens, heb je het fijn gehad? Dikke kus! Liefsliefs, switi lobi |
|
Amon: | Woensdag, september 19, 2007 14:31 |
hehehehe....klasse | |
lexx: | Woensdag, september 19, 2007 13:09 |
:D Inderdaad! | |
MayadeBij*: | Woensdag, september 19, 2007 13:02 |
:) | |
Auteur: Laurens Windig | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 19 september 2007 | ||
Thema's: |