De Nacht van de zwarte karos.
De nacht van de zwarte karos was gekomen.
Het dorp lag zo, beangstigend en stil.
De blinden gesloten, geen zucht door de bomen.
De modderige weg was verlaten en kil.
In hun duistere huis, prevelden vrouwen gebeden.
Voor hun man, voor hun broer of hun kind.
Want zij kenden het vreeslijke verhaal uit ’t verleden.
Van de fluisterende dood die men nooit overwint.
In de schuur bij het kaarslicht de bange gezichten.
Van de mannen die vreesden die gene te zijn.
Want wie ‘t kortste stro trok zou moeten zwichten.
Om één nacht, haar gedoemde geliefde te zijn.
Thor, hij zou ’t moordende lot zou ondergaan.
Hij hield ’t kortste stro bevend vast.
Het was hij die straks voor de jonkvrouw zou staan.
Hij was die nacht het noodlot te gast.
Met eerbied werd Thor naar de schuurpoort geleid.
En vol trots, 't hoofd omhoog is hij op ’t onheil afgegaan.
Thor’s vrouw smeekte God om genadigheid.
Dat de koets, 't dorp zou vergeten en Thor zou laten gaan.
Maar de nacht van de zwarte karos was gekomen.
De koetsier keek Thor meedogeloos aan.
Thor wist niet wat er was, wat er ging komen.
Hij is trots, zonder vrees naar de koets toegegaan.
Het portier ging wijd open en dan zag hij de jonkvrouw.
Om haar schoonheid gekend en niet was te weerstaan.
Ook Thor werd bevangen en vergat vrouw en trouw.
Hij klom in de koets, is gedwee als een prooi meegegaan.
Haar geur zo bedwelmend, haar naaktheid een feest.
Zij nam hem met haar gloed naar het hoogtepunt mee.
Zo gewillig was zijn lichaam, zo beneveld was zijn geest.
Maar de zwarte karos had de dood met zich mee
Thors vrouw vond haar man, met een lach op zijn mond en in zijn hals die gruwelijke snee.
Hilly N: | Zaterdag, september 15, 2007 17:32 |
Wat schrijf je toch mooi. lieve groet, Hilly |
|
lonely 1: | Zaterdag, september 15, 2007 17:07 |
heel mooi verteld, een verhaal dat ik heel graag las, liefs, lonely 1 |
|
honingbijtje: | Zaterdag, september 15, 2007 16:28 |
Lijkt wel een verhaal uit de Noorse mythologie en daar hou ik best wel van. liefs honingbijtje |
|