Wanneer laat jij mij nou met rust,
Wanneer ga jij verder met leven?
Waar is de echte jij gebleven,
Die met wat meer zin in zijn leven?

Waarom bleef jij volhouden,
Waarom geloofde jij niet in de werkelijkheid?
Je was zo ver weg van de realiteit,
Zo ver weg, maar toch zo dichtbij.

Hoe kon jij zo blind zijn,
Hoe kon je denken dat ik van je hield?
Hoe kan ik je afwijzen,
Als jij nu al voor me neer knielt?

Waarom begrijp je niet dat ik dit niet wil,
Waarom zie jij niet dat ik niet bij jou hoor te zijn?
Mijn gevoel voor jou is onveranderlijk,
Ik voel me niet goed bij jou ik voel me bij jou niet fijn.

Ik wijs je af,
En jouw wereld stort in.
Jij zegt dat je echt van me houd,
En mijn wereld stort in.

Nogmaals hoor je dat ik het echt niet wil,
Dat dit niet hetgeen is wat goed voelt.
Nogmaals hoor ik dat jij niet zonder me kan,
Dat jij je zonder mij zo leeg en alleen voelt.

Maar luister nu eindelijk eens goed naar mijn woorden,
Ga nu weg uit mijn leven.
Ik houd niet van je en haat is alles wat ik voor je voel,
Verdwijn desnoods met een traan.
Maar laat mij met rust en laat mij gaan,
Dat is alles wat ik hiermee bedoel.