Alles waar ik in geloof, trek ik nu in twijfel.
De normen en waarden die ik zo hoog heb zitten, vervagen nu.
Hoe komt dit nu, waar is mijn natuurlijke loyaliteit gebleven?
Ben ik het gewoon zat om altijd maar alleen te doen wat “hoort” en wat van me wordt verwacht?
Stiekem verlang ik naar hetgeen wat niet “hoort”,
hetgeen wat niet van mij wordt verwacht.
Ben ik opeens iemand anders geworden?
Nee, opeens zeker niet, maar ik ben wel een ander dan vroeger.
Ergens voelt het wel goed aan en toch blijft het knagen,
Waar is mijn o zo onverdorven gevoel?
Waar is het zwart/wit denken gebleven?
Nooit had ik mij voorgesteld, dat dit mij zou overkomen.
Nooit.
-Maart 2001-