ik adem in ....ik adem rustig uit.
Is het over en is het afgelopen?
Ik ben koud....maar ik leef...
Is het hopen, nu dan echt afgelopen?
Nu ik niks meer nog om mezelf geef..
Niks meer over is om nog te slopen..
Ik adem in ....rustig adem ik uit..
Het is zo moeilijk te geloven, om te begrijpen,
te beseffen dat het eindelijk is afgelopen.
Dat er geen leugens meer om mij heen liggen om mezelf om te kunnen kopen.. Om te voelen dat het is afgelopen.
Ben ik nu dan ook een persoon.....zoals ieder ander.
Mag ik mezelf zijn...., zonder dat ik verander?
Ik voel de pijn... de pijn wat er hoord te zijn.
Ik voel me zo nietig ....kwetsbaar ik voel me zo klein.
Niets leekt mij zolang ook maar iets uit te maken...
Nee, niets, dat iets bij mij mijn hartje kon raken.
Maar nu het alles al heeft doen slopen..
kan ik niet meer hopen.....
onze band...finaal uit een gebroken....
Dus is dit nu echt het gevoel van dat het is afgelopen?