Terwijl de wolken kraken
en het donker over ons heen kruipt
voel ik de armen om me heen slaan
en de angst die afnemend wegsluipt
Met de wereld die zich grijs draait
hoef ik maar mijn ogen de kijk te geven
om alle kleuren te kunnen zien
Nu de eentoonigheid zich inruilt voor het leven
De wereld kan zacht gaan slapen
Mijn ogen kunnen rustig dicht
Nooit geweten dat het zo simpel kon zijn
Wanneer jij maar naast me ligt