Herdenking leed Indië….
Beleefde wreedheid blijft beklijven
verwondt de mens een leven lang
ondergeschikt zijn zonder reden
gemarteld in een wrede tang.
De jappenkampen in de oorlog
waren ontdaan van mens’lijkheid.
Nog minder dan een dier behandeld
en velen niet op tijd bevrijdt.
Er werd onthoofd, en fel geslagen,
er was geen voedsel, enkel troost
die zo genaamd moest zijn geboden
door vrouwen , meisjes jong als kroost.
Kinderen werden weggetrokken
van vader moeder zus en broer.
Men strafte met veel welbehagen
daagse verneed’ring die men ervoer.
De jap was hard, geen medelijden,
ieder verzet werd wreed gesmoord.
Herdenken is de kreet der jaren
’t doorstane leed wordt weer gehoord.
th.