De wind staat stil,
net als mijn gedachten,
de klok die tikt niet meer,
in donkere nachten.
De zon is gestopt,
wil niet meer schijnen,
ik sta stil, ben angstig,
voor wat er gaat verschijnen.
Niet van te voren weten,
ik ben machteloos,
is het een lieve geest,
of is ie juist gewetenloos
Onrustig wacht ik af,
het moment is daar,
geheel weer kalm,
het is mijn lieve Oma maar!