Adio Dylano adio
☼ 22 april 2006 †
Lieve Dylano
Tranen van verdriet vullen onze ogen
We kunnen het nog steeds niet geloven
Het is bijna ondragelijk wanneer zoveel geluk
Zo plotseling omslaat in verdriet.
Toen Sandra en ik hoorden van jouw overlijden
Wilden wij zo snel mogelijk wakker worden
Helaas kwam het besef dat we al wakker waren
Maar wij zijn zo intens gelukkig dat wij jou
Levend in onze armen hebben kunnen sluiten
Het gevoel is eigenlijk.........
Ja er zijn eigenlijk geen woorden voor
Het gevoel is zo onbeschrijflijk en zo intens
Dat geluk en verdriet zo kort bij elkaar liggen
Is totaal niet te bevatten
Lief klein ventje, zo klein, zo mooi,
Zo lief en zo teer
Wat doet dit afscheid nemen zeer
Wat blijft is de herinnering
Maar zeker weten we een ding:
Jij zal voortleven in ons hart
Op een plekje heel apart
Adio Dylano Adio
Reacties op dit gedicht
| Free@Bird: | Donderdag, augustus 09, 2007 00:36 |
| Stilmakend gedicht ik wens jullie veel sterkte toe. liefs, kerima |
|
| Ikke77: | Donderdag, augustus 09, 2007 00:36 |
| Moeilijk om hier veel op te zeggen, gewoon onmenselijk jammer wat jullie hebben mee gemaakt en het is waar Dylano blijft voort leven zolang hij niet vergeten is en ik denk dat dit niet kan! Hij blijft jullie kindje, zal een eigen plekje krijgen in jullie hart maar zal blijven bestaan! Nu is het allemaal verdriet, dat zal veminderen maar zijn plekje zal blijven! Veel Sterkte en heel veel liefs! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: tazmania | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 09 augustus 2007 | ||
| Thema's: | ||