Voor het eerst tranen, voor het eerst bij mijn vrouw
Niet eens van verdriet, maar meer van berouw
Ik kon het nog niet eens laten gaan maar hield het in
Maar er waren tranen, over mijn wangen naar mijn kin
De reden was een gedachte aan twee lieve mensen
Aan mijn ouders, de beste die ik ooit heb kunnen wensen
Ik heb al tijden de angst dat zij er op een dag niet meer zijn
De angst ze te verliezen, door die angst voel ik me klein
Mijn zus is er nog en zij staat altijd voor me klaar
Natuurlijk ook mijn vrouw, oh ik houd zoveel van haar
Maar ik weet echt niet of ik wel zonder mijn ouders kan
Zonder hun hulp en zonder hun steun wat moet ik dan
Ik hoop dat ik de tijd krijg om het goed te maken
Dat ik iets terug kan doen, iets wat ze zal raken
Ik wil gewoon dat ze weten dat ik onvoorwaardelijk van ze hou
Gewoon zeggen; Pa je bent een dijk van en vent en ma je bent een pracht vrouw !!!!
jullie zoontje…..