in de regen…
Deze gedachten zullen me dragen,
net iets te veel verwacht.
Nu doodgaan zou niet erg zijn,
want de tijd is op.
Zal je niet huilen en het al weten,
verlegen gezichten die ons achter laten.
Herken je deze ogen niet?
Weg van de eenzaamheid, gewoon
weer een dag en alles is gezegd.
Verloren in gedachten kan ik
nergens heen.
Een hartslag voor mij alleen.
De twijfel loopt maar door,
elke weg is mijn weg zonder te
haten of geloven.
Zoete wijn voor niemand,
veel te veel, nooit genoeg gaat
mijn tijd voorbij.
Glimlach nu nog maar een keer.
Als de schaduwen groter worden
en jouw ogen in de mijne,
zal het zo blijven.
Ergens tussen onzeker en blauw
zal ik er nog steeds zijn…
esteban 29/07/2007