Zee van verlangen.
Ik staar verlangend naar de uitgestrekte zee,
en woel met mijn tenen door het losse zand.
Mijn haar deinst speels mee op de zachte wind,
terwijl de zon heerlijk op mijn benen brand.
Ik denk aan het leven dat ik tot nu toe heb geleefd,
en of ik het aan kan ooit nog pijn te zullen voelen.
Ik vraag me af of de wind mij nieuw leven in kan blazen,
en hoop dat de zee het verdriet van mij af kan spoelen.
Gert: | Woensdag, augustus 01, 2007 09:46 |
Wat mooi verwoord zeg deze. Groet, Gert |
|
Lieferdd: | Zondag, juli 29, 2007 12:13 |
Ontroerend gedicht.. erg herkenbaar ook.. sterkte! mooi geschreven xxx |
|
Dirk Hermans: | Zaterdag, juli 28, 2007 23:00 |
zeer goed beschreven | |
blauw-oogje-73: | Zaterdag, juli 28, 2007 22:25 |
Ik hoop het ook voor je. Als het zo is wil je me dan waarschuwen dan ga ik daar ook naartoe. prachtig gedicht Liefs blauw-oogje-73 |
|
Auteur: Kevin Steur | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 28 juli 2007 | ||
Thema's: |