straalden mijn ogen
jouw wensen
die gedachten,
druppels kwijlen weg uit mijn mond
zoals jou dromen.
diepe slaap met daarin alle dromen
waarin je naar me lachte.
dromen in oneindigheid die stromen..
die je trachtte.
die je verwachtte ..
je verzachtte....
door ooit nog uit te gaan komen.
waren die tranen wat het oog verliet...
maar druppels van vreugde
tevré.......
als dus van het geluk.
En daarmee die kreunen
die zachtjes mijn lippen verschonk..
betoverde in genot....
misschien zelfs jouw verlangens
wat ik in stille woordjes stiekem had bedrukt.
En was de waarheid maar slechts theoretische feiten ,
maar dan gelogen.
was mijn liefde maar niet oneindig,
maar een roest van woede
dat heerste in enkel een simpel moment.
zou hetzelfde zijn als tranen wat nat worden
in plaats van te gaan drogen..
Of illusie....
fantasieën...
als slechts de werkelijkheid.
.....