Weerspiegeling…
Elke stap in jouw richting
is er één te ver.
Hoe ik leef met mezelf als ik bedrieg.
Ik heb er bij stil gestaan om dan te
duiken in het midden van het lot
en de passie tussenin.
achter de schaduw van tristesse
schuilt de blinde in wijsheid
praat tegen de bomen en bergen
maar laat de gedachte niet los
tussen de rozen en de kolen
sluit je zelf niet op in vergulde kooien…
Alweer een zonnige dag in de hel,
hoger klimmend door het vuur
groeit de twijfel en het denken aan
de tijd
toen onze haat nog liefde was.
Rillingen langs mijn rug
weigering ontkenning
en zinloze jaren.
Enkel het bed blijft leeg achter…
esteban 20/07/2007