In mijn leven gebeurde iets
Ik was even zwanger van jou
Voelde jouw aanwezigheid in mijn lijf
Maar helaas het werd niets.
Iedere morgen spugen en kaken
Pijnlijke borsten, eten was vies
Voor even was je bij mij
Maar ik liet het me niet te hard raken.
Ik dacht: het is gewoon weer voorbij
Dacht niet aan tijden van later.
Wist niets van energetisch verbonden zijn
Maar nu zo’n 20 jaar later, weet ik; jij bent vrij.
Maar mijn verdriet zat verstopt
Achter een grote dikke muur
Was het alweer vergeten
Mijn systeem haalt het terug
omdat het zo niet klopt.
Nu langzaam druppelt dat besef
En tranen biggelen langs mijn wang
Het is zo stil in mij, maar wie wil dat nu horen?
Ik leerde niet te klagen maar dragen,
heb ik dan nu wel dat lef?
Ik wist dat je een meisje zou zijn
En heb je nu een naam gegeven
Ik noem je STERRE,
En vanaf vandaag mag die pijn er zijn.
Na mijn meisje, mocht ik er nog 2 voldragen
reusachtig goede jongens
met harten van goud en een heel eigen leven,
nu moet ik nog leren niet alles alleen te willen dragen.
Aquarel: | Donderdag, oktober 19, 2023 14:05 |
Teder draag je haar ziel nog altijd in jouw hart. Jouw Sterre. Gecondoleerd met dit verlies... Zelf heb ik ooit een miskraam gehad, er was nog niks duidelijk of het een jongen of meisje was. Ik had het opeens, wist niet dat ik een kindje droeg. Het heeft me diep geraakt, en denk altijd het moest zo zijn... door ziekte en medicatie kon ik zoiezo geen moeder zijn. Toch draag ik dit kindje in mijn hart met me mee. Bedankt dat je dit persoonlijke gedicht hebt geplaatst. Liefs, Aquarel |
|
black_beauty: | Zaterdag, september 15, 2007 13:58 |
sterkte lieverd.. dit is zo mooi verwoord maar zo droevig je meisje waakt over je |
|
Jacky*: | Zondag, juli 15, 2007 21:24 |
Wel jouw naam mag er ook zijn joh... schitterend...Mijn warme dank voor alle liefde die ook jij met stuurt. Knuffel terug XXX | |
kerima ellouise: | Zondag, juli 15, 2007 21:19 |
mag ik jou gewoon een hele lieve dikke knuffel geven...en ik weet zeker dat jouw meisje haar naam erg mooi zou gevonden hebben...net zoals ik ! liefs kerima ellouise |
|
Jacky*: | Zondag, juli 15, 2007 17:42 |
Ook liefs aan jou terug... mijn man verloren, al bijna 10 jaar geleden en ik weet dat rouwen tijd kost. mijn hart herkent velen in hun pijn... ik wens ook jou sterkte! | |
**irmani**: | Zondag, juli 15, 2007 17:24 |
Ach... prachtig geschreven! Zo heeft iedereen wat te dragen... Veel sterkte en liefs! |
|
Jacky*: | Zondag, juli 15, 2007 17:17 |
Tranen van herkenning in elkaar zijn de mooiste denk ik... Verwarm jouw hartje met mijn woorden. ik ben er vandaag dan aan begonnen en met zoveel liefde om me heen gaat ook mij het lukken... troost geeft t zeker! | |
tweety-ysje: | Zondag, juli 15, 2007 17:14 |
dat is iets wat tijd vraagt en het niet alleen drgan is niet zo snel geleerd, het is een stappen proces maar het lukt je wel! troostje jouw sterre zit mijn kindje van zes jaar geleden heb ik het na ... weken moeten laten weghalen liefs en heel veel sterkte ik denk er ook nog steeds aan !!! | |
Jacky*: | Zondag, juli 15, 2007 17:02 |
Stukjes vallen op zijn plaats wanneer je met zielgenoten mag werken. Ik voel nu de pijn die ik zolang heb uitgesteld. Ik kom er wel weer uit maar nu eerst moet ik er weer doorheen en langs heen. Het doet zeer maar iedere letter van jullie steun zijn stevige knuffels... mijn dank (K) | |
Dirk Hermans: | Zondag, juli 15, 2007 16:58 |
heel moedig neergezet en heel gevoelig | |
Windwhisper: | Zondag, juli 15, 2007 16:57 |
droef mooi kleine Sterre al mocht je haar niet uitdragen...toch krijgt het verwerken nu een plekje liefs Cobie sterkte hoor |
|
Auteur: Jacky* | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 15 juli 2007 | ||
Thema's: |