Op zoek naar mezelf, in een doolhof van gedachtes
Op zoek naar mezelf, in de koude stilte
Ik neem het pad van verdriet,
Om te vinden wat ik zoek, mezelf, me ik
Ik loop op het juiste pad
In de juister richting
Laat sporen achter om me weg terug te vinden
Ik ben blind voor de gevolgen
Van me ontdekking
Straks kom ik vast te zitten
Geketend aan een ketting,
Blijf ik eeuwig op zoek,
Als de sporen zijn gewist
Naar het genen wat ik mis
Ik ben opzoek naar mezelf,
Weet ik het te vinden
Geschreeuw in gedachten
Het word al minder
En ineens is er stilte
Me pad word gekruist,
Weet niet waar ik naartoe moet
Hopend op een signaal
Maar niks, ik weet niet wat ik doen moet,
Ik sta 1 tegen 1
In het oog van een 2 sprong
Met twijfelende stappen neem ik rechts,
Maar waarom..?
Ik volg het grindpad
Meter na meter, ik voel me beter
Ik zie het einde inzicht,
Aan het einde van het pad
Zie ik het schijnende licht,
Maar het licht verlaat me ogen
Het pad word betoverd
Naar een verwarrende plek
Die ik zag in me dromen,
Me benen worden zwaar
Val op de grond ik kijk naar boven.
Ik geeft het op het is over.