roest rust in verleden tijd
apennootjes mouwloos gegeten
en het klokje tikt nergens thuis
kettingen gebroken zonder schakels
warmte ontneemt ziel haar zilte vocht
en dromen draaien terug in tijd
die morgen niet raakt en gisteren oversloeg
en heden lijkt niet te bestaan
in een glazen koepel van vergetelheid
die steevast blijft zweven tussen niets
fantasie, realiteit, geruisloos, doorschijnend
omdat niemand woorden kent te omschrijven
Gert: | Donderdag, juli 12, 2007 12:35 |
Mooi, vooral (weer) je laatste zin. Liefs, gert |
|
Cora (ZIJ): | Donderdag, juli 12, 2007 10:36 |
witte wazen? groene! grinnik, |
|
Amon: | Donderdag, juli 12, 2007 10:19 |
hehehe je hebt wat met het woord "zilt" he | |
maria : | Donderdag, juli 12, 2007 00:34 |
schitterbare poezie knuf met liefs, maria |
|
mums: | Donderdag, juli 12, 2007 00:22 |
mooi... en prachtige zinnen apennotjes die mouwloos gegeten... moet nog steeds wennen aan die extra n die zoineens in de spelling hoort:) liefs mums |
|
Auteur: Quadesh | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 12 juli 2007 | ||
Thema's: |