In duizendeneen levens...X
Gevangen door hoge muren,
Verschrikt keek ze op,
Ze zat er al enkele uren,
Werd een wrak, een flop.
Gillen deed ze wel,
Maar niemand leek om haar te bekoren,
De tijd ging te langzaam en niet snel,
Ze leken zich niet aan haar te storen.
Zittend op de koude gronden,
Zat ze over haar zonden na te denken,
Haar leven was bruut geschonden,
Maar wat had ze de wereld nog kunnen schenken.
De tralies was o zou koud,
Even de kamer waar ze in was,
Alleen hoop, waar ze zich aan vast houd,
Gaf enkel een herinnering aan de lagere klas.
Met hoofd op geheven,
Keek ze naar boven,
Dacht diep na over haar leven,
Biddend, het goede beloven.
Zonlicht kwam nog amper binnen,
Bijna niet meer te zien,
Heeft de hoop op gegeven,
Zit hier nog wel,
Voor een jaar of tien.
* Fantasy *