gevoelens
talloze gesprekken
met alles en iedereen
maar ze hielpen niet
omdat niemand me begrijpt
niemand kan zich indenken
hoe ik me voel
op dit moment
zij hebben het nooit meegmaakt
zij weten niet hoe het is
om jaren lang te worden uitgelachen
als of je grofvuil bent
en misbruikt te worden, door een man
anderen merken ook niet wat er met mij gebeurt
of wat er in me omgaat
ik heb zo'n hoge muur gebouwt
dat mijn emoties bijna nooit te zien zijn
mijn hart is versteend
en er zijn er maar weinig die ik vertrouw
dit is toch triest
dat het zo moest lopen
maar ja
ik schuif alles wel weer aan de kant
en dan ga ik weer verder met mijn leven
alsof er nooit iets gebeurt is
en probeer het te vergeten zodat het me niet meer achtervolgd