Dolende ziel zwerft er rond,
geen leven meer in zich
door de nevel dwalend
in de duisternis, tot de morgenstond.
Wanhopig op zoek naar aandacht.
Schreeuwend, zoekend naar een teken,
dat ze hem horen spreken.
Nimmer is dat nog gebeurd.
Tot het moment dat ze dwars door hem gaan.
Hij is toch gewoon blijven staan?
En dan opeens, hij begint het in te zien.
Is hij een geest misschien?
Is hij dan overleden?
Is dat dan de reden,
dat hij geen contact met ze krijgen kon..
Niemand zijn geroep kon horen.
Ineens stemmetjes van hoge engelenkoren.
Een schitterend mooi fel licht,
speciaal voor hem.
En een hele vriendelijke stem.
Hij besluit met de stem mee te gaan,
Zijn leven op aarde is gedaan.