in mijn hoofd vorm jij een gedicht
je fluistert en ik luister met mijn ogen dicht
tegenover mijn zicht vormt zich een brein
en ik beheers het zo maar in het klein
zal ik proberen stilletjes te vertalen
waar jij jou en mij in laat verdwalen
zodat we samen de weg van hopen
blijven zoeken met een stil gebaar en lopen
een vormsel van gedachten met mijn ogen gericht
zo omschrijf ik het en ik vind het bijna een plicht
kan er niet omheen duizenden woorden spoken
en lijken door elkaar heen te draaien en te koken
samen zielsverwantschap is wat ons verbint
en wat mij gelukkig maakt en steeds opwindt
stiekem wens ik dat het meer en meer zal vormen
naar ziel en hart en gevoel en normen
morgen heb ik nog steeds dat aparte gevoel als ik bezwijk
als ik heel genietent en stilletjes stiekem naar je kijk
dan weet ik blijf vannacht gewoon dichtbij mij in mijn armen
zodat ik ons saampjes heerlijk kan koesteren en verwarmen
17/06 2007 eva<enja>