Bomma Net:'(
Waarom die ziekte en die pijn.
De kanker en die kuren.
Waarom niet nog even samen zijn.
De pijn de ziekte bleef maar duren.
Zij takelde af de tijd die kwam.
Het nemen van afscheid.
Van je geliefde,van je man.
Het einde , het koste zo'n strijd!
Waarom niet nog even samen blijven.
Nee,je blijft met verdriet alleen.
Die te diep is om te beschrijven.
En een verlangend hart , koud als steen!
Zij is niet in de dood blijven staan.
Maar is naar het land zonder pijn.
Zij is de gouden poort doorgegaan.
Daar , in hemels vreugde mag zij zijn.
Schreeuw maar , huil maar , ga tot Hem!
Hij de Heer vergeet je niet.
Hij roept je , luister naar zijn zachte stem.
Kom , huil , schuil bij mij , je hebt verdriet.
:'( Zal je missen:'(