hulpeloos verlaten
zonder waarde zonder thuis
at hij als een muis
amper in de gaten
dat niemand met hem wilde praten
zonder ook maar te weten
dat zijn kleren ware versleten
liep hij moedeloos verloren
over het pad dat was herboren
niet wetend dat hij anders was dan de rest
of denkent aan dat zijn jeugd al was verpest
ging zijn richting steeds meer naar het flikkerende licht
met als zijn aantrekkings kracht en laggende gezicht
half verzonken in zijn droom
maakte hij de stap die te hoog was gegrepen voor hem
zo hoog als een boom
luisterde naar de wolken
de paddo's met die stem
genietent van het moment
viel hij beklemt
secondes tikte verder
maar het leek allemaal zo snel
na een paar laatste blikken was het gebeurt
dit was zijn laatste tel