Omdat ik
onze dagen mis;
versmolten in elkanders
hart
wijl lichtstralen
ons warm hielden
en wij samen
over stranden liepen.
Nu ik alleen over dit zandpad
loop, denk ik terug aan ons.
En laat het warme zand
door mijn vingers glijden.
trek ik mijn afgetrapte slippers
uit.
Loop met naakte voeten verder,
net als toen.
Liefste, ik mis ons zo.
je liet me rust voelen
in de stilte die je me gaf.
nog altijd
mis ik het.
Maar nu blaas ik de liefde
van mijn huid af.
ik hou van ons.
maar niet meer van jou
als individu.
| David Matser: | Woensdag, juni 13, 2007 17:17 |
| Goed dat je er even bij vermeld dat het fictie is, ik schrok al :P Mooi verwoord dit, erg goed! Leuk je weer te lezen. liefs, David |
|
| Black Hope: | Dinsdag, juni 12, 2007 22:36 |
| Gelukkig fictie, ga door jouw weg van liefde... Liefs, |
|
| MayadeBij*: | Dinsdag, juni 12, 2007 20:31 |
| :) | |
| Auteur: *Mijn Geheim* | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 12 juni 2007 | ||
| Thema's: | ||