Als ik zo jou woorden lees,
Zijn het de tranen die ik vrees.
Je woorden zo hard maar toch lief,
Net als jou ene brief.
Die brief voor me verjaardag,
Toen verscheen er bij mij een lach.
Dat is die tijd die ik mis,
Het is gewoon geschiedenis.
Je kettinkje,
Je sms’jes,
Je brief,
Je mailtjes.
Noem maar op,
Op mijn hart zit daardoor een knop.
Die knop staat nu aan,
Door al die dingen komt er nu een traan.
De dingen die ik droom,
Ze staan nu onder stroom.
De spanning is niet te harden,
‘T zijn jou woorden die het verwarden.
Ik wil het niet als verleden tijd,
Ik wil niet jou lach kwijt…