Klaprozen…….
Parmantig staan zij plots te pronken
in dat fragiel rode gewaad….
de klaprozen met donker hartje
wat niets te wensen overlaat.
Zo teer gesteeld, niet om te plukken,
maar te genieten van die pracht
die golvend , wind bewogen,aanspreekt
bermen verrijkt , zo ons toelacht.
Het ranke slangenkruid flankerend
in het diep blauw , naast ossetong,
Haast lyrisch om het te beschrijven
zoals dit al haar kleurlied zong.
Dit kleurspel zo spontaan geweven
als een tapijt ons aangereikt….
verwent het oog, zo ook ons leven
waaruit de kracht der schepping blijkt.
th.