Ongelukkig zijn,
het doet zo'n pijn.
Niet meer willen leven,
jezelf geen kansen meer geven.

Je moed is op,
je hele leven is 1 grote flop.
Was er maar een lichtpuntje in het uitzicht,
dat je niet alleen maar denkt: " ik ben een dom wicht"

Dom ben je toch blijkbaar,
want er is altijd een lichtpuntje zichtbaar.
Hij zal altijd komen,
al is hij er nu even niet, maar denk aan je mooiste dromen.
Daar komt hij af en toe,
al ben je nog zo levensmoe.

Maar hou vol,
straks is je hele hoofd weer bol,
een gloeilamp,
vol met licht,
maar blijf dan denken aan dit gedicht.

Al wordt het nog zo donker,
lichtpuntjes zijn er altijd.
Niet altijd zichtbaar,
maar wel altijd bedenkbaar.