Ik weet niet waar ik moet gaan
ik weet niet waar ik moet staan
ik weet niet wat te doen
verlangen naar een knuffel en een zoen
een onbeschrijfelijk gevoel
alsof niemand begrijpt wat ik bedoel
Te lang gewacht te lang gezwegen?
Alsof ik moet rennen maar me niet kan bewegen
Ik wil wel maar ik kan het gewoon niet
en niemand die het aan me ziet
een grote lach die alle zorgen verborgen houd
En wat andere vinden laat me steeds meer koud
Ben ik iemand anders aan het worden?
Als je iets goeds bedoelt
is het dat het bij de andere goed aanvoelt.
Maar wrm kunnen sommige altijd het slechtste eruit halen.
Altijd vragen die door me kop blijven malen.
Misschien gewoon angst of verdriet.
Alleen niemand die het ziet
Ik weet niet waar te gaan
ik weet niet waar te staan
ik weet niet wat te doen
Dit is gewoon een stukje van mij gevoel......