in de wurggreep van het leven
sporen onvindbaar door sneeuw
en waar je rent het verleden zwijgt
te gast zijn in je eigen leven
terwijl de klokken de tango dansen
met enige stijl- en jij bent doof geworden
zichtbaar zijn de woorden die je slaan
om de oren en je ogen markeren de plekken
die blauw zijn geworden van het stoten
ezels stoten maar een keer toch?
de toekomst groeit en lijkt immens
onbeklimbaar door het bos waarin bomen
zoek zijn en het mos vergroeit is door de tijd
de bladeren vielen in de herfst die kwam in mei
omdat de vogels niet nestelden en de paring uit bleef
waarom nieuw leven als de dood alles in haalt
zwijgend baart juni een grijze maand in korte tijd
en de winter is gevoed door de bollen die niet tot
bloeien kwamen omdat vruchten niet geplukt zijn
en alles dwarrelt in vergetelheid
x*-Dwergje-*x: | Zaterdag, mei 12, 2007 16:29 |
''vind het heel erg mooi geschreven heel anders verwoordt goed je gevoel geplaatst en wens je sterkte toe liefs-xxx-Dwergje |
|
forever*nobody: | Vrijdag, mei 11, 2007 17:17 |
kom er niet helemaal uit wat het zou moeten betekenen, maar vind het evengoed mooi. | |
switi lobi: | Vrijdag, mei 11, 2007 16:51 |
Oef meis...het is zo droef, jouw schrijven... Liefsliefs, switi lobi |
|
Roland Hainje: | Vrijdag, mei 11, 2007 16:26 |
prachtig, donker gedicht, Quandesh....maar beloof,,pluk vruchten,geniet en zie het bloeien;) liefs, Ro |
|
Oorlam: | Vrijdag, mei 11, 2007 16:12 |
:) (filmpje!!!;) :) |
|
conan: | Vrijdag, mei 11, 2007 16:00 |
hier staat alles anders mooi in bloei...maar ik zie het gevoel, en voel je doofheid voor het klokkengelui , wel aangrijpend.... liefs conan*** |
|
Auteur: Quadesh | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 11 mei 2007 | ||
Thema's: |