Altijd was ik bang
Bang dat het weer zou gebeuren
Altijd was ik bang
Gedachten die in mijn kop rond bleven zeuren
En toen…
Toen gebeurde het weer
En toen…
Deed het me weer zo zeer
De één zal ik nooit meer zien
De andere nog heel vaak
Bij de één was ik nog een klein kien
Bij de ander een puber met een taak
De taak om voor mezelf op te komen
De taak om sterk te zijn
Maar mijn angst begon me te dwarsbomen
En bezorgde me weer veel pijn
De één heb ik nooit meer gesproken
Met de andere heb ik het uitgepraat
Niet erg dat het contact met de een is verbroken
Maar wel erg dat ik niet weet hoe het met de ander gaat
De onzekerheid van waar hij nu woont
De onzekerheid van of hij het wel weet
Niet wetend of misbruik loont
Of dat het hem heel erg speet
Toen in afwachting van de derde keer
Ik had al het gevoel,
Van; het gebeurt vast weer
Misschien snap je wat ik bedoel
En ja hoor
Het gebeurde weer
Waar ik me erg aan stoor
Is, ik had de kracht gewoon niet meer
De kracht om van me af te bijten
De kracht om hem recht aan te kijken
Hem keihard op de grond te smijten
Want ik wou niet te gemeen lijken
Waarom eigenlijk niet?
Dat denk ik nu wel
Wat maakt mij het nou uit als iemand mijn woede ziet?
Dan ben ik maar heel even fel
Maar nu zit ik hier
En heb ik het weer niet helemaal goed gedaan
Ik ben niet zo moedig en fier
Probeer altijd de makkelijkste weg te gaan
Als ik het nou wel goed had gedaan
Van me af had gebeten
En dan kwaad weg was gegaan
Had hij het dan beter geweten?
Maar nee, dat denk ik niet
Want hij wist het zo ook donders goed
Ik weet zeker ook dat hij het ziet
Dat hij van meiden afblijven moet
Waarom deed hij dan zo raar?
Was hij gewoon zo gestoord
Nee dat is niet waar
Engerds als hij moeten gewoon meteen in de kiem worden gesmoord
Van de één weet ik het niet
Van de ander wel, die heeft spijt
De derde krijgt een klap zodra mijn oog hem ziet
Maar…voor alledrie was ik gewoon zomaar, een meid