Ik speel verstoppertje met mezelf, speel een spelletje met de wereld.. Ik stond op en wandelde weg, om zo jou mijn rug toe te keren.. In volle overtuiging dat het er niet is, wandelde ik richting jan en alleman.. In 1 seconde ons verleden gewist, en ik wandelde rustig in de armen van.. De armen van een ander, en nog 1 er achteraan.. Totdat de wereld mij de rug toekeert, en ik er alleen voor zal staan..
En tot overmaat van ramp trek ik mijn conclusie, Dat jij de wereld bent die ik bespeel.. Maar waarom leef ik dan nog in de illusie, Dat jij jouw wereld nog met me deelt..