Gonnij Wind: | Zaterdag, februari 09, 2002 14:59 |
Mooi gedicht. Wie wil kaatsen, mijn snoeppapiertje delen, samen zijn tot het einde spelen? Een ideetje misschien, of heb je dit bewust zo gedaan? |
|
Sheena: | Vrijdag, februari 08, 2002 20:44 |
Koolmeesjes, boterbloempjes, was de wereld maar zo kinderlijk lieflijk als je schrijft .... de ironie, verborgen in eenvoudige taal die, ow zo moeilijk is ... liefs, Sheena |
|
Juva: | Vrijdag, februari 08, 2002 20:38 |
Ik lees nog wat (volkomen begrijpelijke) verbittering als ik me niet vergis. Je ervaringen als kind blijf je waarschijnlijk een stuk meedragen. Maar nu zijn er volop mensen die je oprecht waarderen en gedichtjes uitdelen, de snoepjes die je toen miste zullen ze dan wel nooit kunnen vervangen helaas... | |
waterval: | Vrijdag, februari 08, 2002 18:20 |
een kind heeft zo weinig nodig,...een beetje aandacht,...een beetje liefde... | |
elly : | Vrijdag, februari 08, 2002 13:41 |
Heel mooi gedicht Di Angeli, de pijn van eenzaamheid breekt vele harten. Groetjes Elly xxx |
|
nyonya: | Vrijdag, februari 08, 2002 13:21 |
Wat kan een vogeltje, zo klein, zo teer, toch veel losmaken bij een mens. Ik herken het verlangen om weer kind te zijn, onbezorgd te spelen. Heb zelf een onbezorgde jeugd gehad, maar was te veel bezig met willen opgroeien, om er echt van te genieten. Had achteraf bezien veel meer uit mijn jeugd willen halen. Liefs, Nyonya |
|
The Cowboy: | Vrijdag, februari 08, 2002 13:17 |
Di Angeli, mooi gedicht, de eenzaamheid schreeuwt er uit. G. |
|
Auteur: Di Angeli | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 08 februari 2002 | ||
Thema's: |