Bijna een week geleden dat ik je nog zag,
Ik zou willen dat je in mijn armen lag.
Als ik terug denk aan al die mooie momenten,
Het is over, moet ik mij in mijn hoofd prenten.
Ik wil het graag uit jou mond echt horen,
Want ik wil niet jullie huwelijk komen storen.
Mijn dromen met jou zijn dromen gebleven,
Onze mooie werkelijkheid is weggebleven.
Je wil met mij de toekomst niet in,
Geen veranderingen, geen nieuw begin.
Voor mij jammer genoeg wel ook zonder jou,
Gewoon voor hem, omdat ik niet meer van hem hou.
Kennelijk was het voor jou nog niet ons moment,
Dan denk ik hadden we ons maar nooit gekend.
Ondanks dat ik getroffen zal worden door véél pijn,
Kan niet anders, ik wil niet langer bij hem zijn.
Nu weet ik wat er met een gebroken hart wordt bedoeld,
Ik heb nog nooit eerder zoveel pijn gevoeld.
Ik heb je één ding ooit gevraagd:
Behandel mijn hart met zorg, vertrap en misbruik het niet,
Want dan bezorg je me vroeg of laat alleen maar verdriet.
Ik heb jou voor altijd in mijn hartje gesloten,
Ik kan er wel omheen draaien, maar ik hou van jou,
Ik wil ’t graag opnieuw proberen, maar dat ligt aan jou?
Niets is sterker dan wat ik nu voor jou voel,
Ik kan het niet verdragen, je was mijn ‘ons’ doel.
Woorden kunnen niet uitdrukken wat ik bedoel,
Ik moet een keuze maken zeg je me koel.
Hopelijk kun jij er beter mee leven,
En ben je voor je huwelijk aan het streven.
De pijn die ik voel is echt niet te beschrijven,
Het enige wat ik wil is dat je bij mij wilt blijven.
De pijn wordt groot, ze kan het niet aan,
Ze komt er zo alleen voor te staan.
Als ze het moeilijk heeft wil ik er voor har zijn,
Als ze het niet meer aankan, ze voelt zich klein.
Maar hoe komt het toch, dat ik haar niet bereik,
Dan pas besef ik, het is een spiegel waar ik in kijk.
Niemand die weten kan hoeveel ik van jou hou,
Niemand die mij troosten kan, in mijn verdriet om jou.
Niemand die begrijpen kan hoeveel ik je mis,
Niemand die zal beseffen hoe erg die pijn wel is…
Ik wil geen andere mannen gaan ontmoeten,
Dan blijf ik liever mijn leven lang boeten.
Ik kom toch steeds de verkeerde mannen tegen,
Of we splitsen ons dan toch in verschillende wegen.
Het is moeilijk het niet te laten blijken,
Het is moeilijk je kunt het niet begrijpen.
Weet je waarom, omdat ik je niet kan bereiken,
Dan is het moeilijk voor jou om het aan te grijpen.
Het enige wat ik aan je vraag is duidelijkheid,
Ik wil niet dat jij hier ook onder lijdt.
Als je mij zegt dat het echt over is, dan kan ik door,
Hopelijk lees je alle gedichten, en dit gedicht,
Ik kan het je niet meer zeggen in je gezicht.
Je hebt me verlaten, je bent van me weggegaan,
Je hebt me er alleen voor laten staan.
Is dit echt wat je wil? Of moet ik wachten?
Ik wil je helpen, ik wil je pijn verzachten.
Ik kan gewoon niet bevatten dat het over is,
Ik wordt zo gek iedere dag van het gemis.
Als je echt zoveel van mij gehouden hebt,
dan moet dit ook niet zijn wat jij wil,
zeg het me, ik wacht, geef een gil.
Als hij voorgoed hier weg is, kom je dan?
Of moet ik op zoek naar een andere man?
Ik ben bij een bemiddelaar geweest,
Scheiden is echt geen fijn feest.
Maar ik wil weer vrij zijn, al moet het alleen,
Iemand zoals jij, daar is er geen één.
Ik heb van één ding hele grote spijt!
Ik zou willen dat ik Hasselt had gemijdt!
Dan had ik tenminste nog iets van jou gehad,
Voel jij je daarover nog schuldig, schat?
Misschien ben je er wel blij mee achteraf,
Ik vindt mezelf daarom echt wel laf.
Nu heb ik niets meer van jou hier,
Voor wat heb ik eigenlijk zo lang gevochten?
Waarom zo gewrongen in alle bochten?
Als ik alles en de 7 maanden kon terug draaien,
Kon ik in mijn eigen huwelijk zaaien.
Was ik nu niet alles kwijt geraakt,
Had ik maar eerder gestaakt!
Gelukkig staat de psycholoog achter mij,
En past hij niet meer aan mijn zij.
Ik kan er geen energie meer in steken,
Dat is uit ons gesprek met hem gebleken.
In mijn ogen is de toekomst zwart,
Zonder jou is mijn leven erg hard.
Maar alleen zijn is niet slecht,
Ik weet niet waarvoor ik vecht.
Hopelijk laat iedereen me ook met rust,
Er is niemand die ruzies dan sust.
Ik moet mezelf maar gaan verdedigen,
En ze moeten zich er maar bij neerleggen.
Niemand mag meer iets doen wat ik niet wil,
Ik weet het is hier eenzaam en stil.
Ik wil niet mijn verleden gaan herhalen,
En wil niet weer met mannen falen.
Het woordje ‘nee’ moet ik gaan gebruiken,
En eens de vreemde mensen gaan ruiken.
Vrijdagmiddag een afspraak bij de advocaat,
Hopelijk zijn we er beiden bij gebaat.
Hij zal altijd de vader van haar blijven,
Dat zal toch met de tijd wat weg drijven.
Ben net bij wat oude vrienden op bezoek gegaan,
Om eens te kijken hoe die in het leven staan.
De vrijheid om te gaan en staan waar ik wil,
Want zo alleen in huis voel ik me eenzaam en stil.
Had gehoopt dat ik met jou een toekomst kon bouwen,
Want ik blijf toch alleen van jou houwen.
Maar ik zal ook verder moeten met leven,
En hopelijk gaat er om mij ook iemand geven.
Gisteren is die op de motor langs gekomen,
Ze worden werkelijkheid mijn engste dromen.
Pffff, ik wil dat hij me met rust laat,
Dat hij thuis blijft, of ver weg gaat.
Ze zeggen Ik heb jullie huwelijk stuk gemaakt,
Dat is iets wat me echt diep raakt.
Wie was degene die alle ruzies suste???