Angst om kwijt te raken wat ik al ben verloren
Ik wil het niet horen,
Ik wilde dat niemand me de les las,
Ik kon niet beseffen dat ik je al kwijt was.
Ik wil niet geloven dat je nooit meer terug komt,
Ik wilde er niks van horen dat je niet meer naast me stond,
Ik wilde geen tranen laten,
Ik wil niet geloven dat je ons heb verlaten,
Ik ben je egt kwijt,
Vergeef het me tot mij spijt,
Maar ik wil het niet geloven,
Ik kan het niemand beloven,
Om weer veder te gaan,
Over mij wangen stroom een traan,
Hoe kan iedereen het nou zomaar vergeten,
Dat jij ooit in ons midden heb gezeten,
Waarom kunnen hun wel rouwen,
Maar waarom blijf ik al enigste van je houwen,
Ik kan mezelf wel haten,
Waarom kan ik je niet loslaten.
Terwijl eigelijk de waarheid is,
Dat ik de gene ben die je mist,
En dat ik je niet wil vergeten,
En wou dat je nog steeds naast me had gezeten,
Voor jou Oom Bas
x_anoniempje_x: | Zondag, april 22, 2007 11:54 |
ontroerend... |
|
ronald1974: | Vrijdag, april 20, 2007 22:25 |
mooi beschreven | |
jubal_girl: | Vrijdag, april 20, 2007 22:04 |
mooi hoor dat gedicht;) | |
Auteur: __Onlyy | ||
Gecontroleerd door: Anastacia | ||
Gepubliceerd op: 20 april 2007 | ||
Thema's: |