ik zie je staan en kijk je aan
mijn hart begint te bonzen
maar tegelijkertijd hoor ik een stem die zegt:
laat hem voor wat het is,
probeer hem achter te laten,
ben sterk en loop van hem weg
zonder hem een blik na te laten.
Maar hij heeft iets wat me dwingt te blijven,
en hem met mijn ogen te bekijken,
elk woord dat hij zegt, klinkt als iets geweldigs,
terwijl hij er niks mee bedoelt,
Gebeurtenissen met hem blijven in mijn hoofd spelen
alles wat ik met hem zou willen delen
Tegen iedereen doe ik net of ik niks voor hem voel
maar hij weet dat ik niet zeg wat ik bedoel,
Hij kijkt door me heen en ziet de zwakte die ik nog steeds voor hem voel.
Ik kan erom schreeuwen, erom huilen
maar wat maakt het uit,
hij is onbereikbaar voor altijd.