Gedichten-Freaks
Zoeken
Nieuws
Wie doet wat
Aanmelden
Gebruikersnaam
Wachtwoord
Aanmelden
Wachtwoord vergeten?
Nog geen account? Registreer!
Registreren
×
Velden met een astriek (*) zijn verplicht!
Je schrijversnaam/gebruikersnaam*
Wachtwoord*
Bevestig wachtwoord*
E-mailadres*
Webadres
Geboortedatum
Land*
Selecteer je land
Nederland
België
Anders
Hoe heb je ons gevonden?
Ik wil per mail op de hoogte worden gehouden van leuke aanbiedingen van de Gedichten-Freaks en partners.
Registeren
Wachtwoord vergeten
×
Email adres
Versturen
uitzichtloosheid
wij kunnen je niet meer helpen
waar moet ik dan naar toe
wie gaat mij helpen
of ben ik niet te helpen
moet ik het alleen doen
of gaan jullie hulp zoeken
ik weet het niet
en dat doet mij verdriet
ik weet niet waar het naartoe gaat
of waar het eindigd
ik weet niet of dit ooit beter wordt
of het ooit weg gaat
borderline of een depressie
jullie zijn er nog niet uit
maar vecht nog maar even door
laat mij maar staan
want ondertussen kan ik mezelf
laten gaan
Reacties op dit gedicht
jannemans vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres
Registreren en plaatsen
*LoveLess*
:
Donderdag, maart 22, 2007 10:48
wauw, heel mooi geschreven, de emotie voelend, kuzzies en heel veel sterkte *LoveLess*
Over dit gedicht
Auteur:
jannemans
Gecontroleerd door:
Innerchild
Gepubliceerd op:
22 maart 2007
Thema's:
[Kwaad]
[Ziekte]
[Leven]