Bind de familiebanden op en strik
met vaste hand. Zaai een glimlach
naar de merelmannen die vechten in de
avondschemering…wie ‘t vrouwtje mag
 
Vrienden die geen vrienden bleken
waar je niet op kan steunen verdwijnen
op de nieuw verworven composthoop
laat ze daar wel zacht weg kwijnen
 
Overdek ze met pompoenenzaad, een
snelgroeiend gewas zodat ik ze niet meer zie
Een bed vol onrust schoffel ik weg
mijn tuintje knapt op als ik het zo zie
 
Met zevenmijls laarzen stamp ik de
grond onder mijn voeten aan
zo verdwijnt de kwaadheid van
belazerd worden bij me vandaan
 
Onder het genot van een bakje troost
in het flauwe lentezonnetje, gezeten
op het blauwe bankje van verdriet
wil ik deze dag voorgoed vergeten
 
alsof er nooit hof van eden is geweest
Ik loop het tuinpad af, verzamel mijn
slingerend gereedschap, stap in de stilte binnen
en huil daar mijn tranen van alleen zijn
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Reacties op dit gedicht
remie vindt het leuk als je reageert op dit gedicht

Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres


fortuna: Dinsdag, maart 06, 2007 23:29
hier krijg je mooie compost van die je weer kunt uitstrooien over vruchtbare aarde.
Heel mooi geschreven.

Liefs


kerima ellouise: Dinsdag, maart 06, 2007 13:50
droef beeldend gedicht...de pijn voelbaar in deze stiltetuin van woorden...

knuf
kerima ellouise


Will Hanssen: Dinsdag, maart 06, 2007 11:33
Wat een schitterend gedicht remie, zo voelbaar eenzaam, maar mooi verwoord. Zorg voor nieuwe vruchtbare aarde en plant daar de zaadjes van geluk!

Liefs, Will


erje: Dinsdag, maart 06, 2007 11:15
nou dat tuinwerk kun je vandaag denkl ik wel vergeten
het spoelt hier al vanaf vanmorgen 4 uur en het is nog niet droog, maar de tijd voor je tuintje komt nog wel hoor, Mien Ruis
liefs erje


Woudy: Dinsdag, maart 06, 2007 11:09
egt mooi verwoord dese. laat wel zien dat je mens bent, die emoties
en zo hoort het
woudy


hiljaa: Dinsdag, maart 06, 2007 10:51
intens...bakje troost met een dotje slagroom erop hier voor me!
knufleifs--hiljaa--


sunset: Dinsdag, maart 06, 2007 09:09
Wohw!
Wat een stilmakend tonend delend gedicht heb je hier neergezet.
Chapeau.
Liefs en warme knuf, sunset


lommert: Dinsdag, maart 06, 2007 08:11
prachtig verwerkings gedicht..graag gelezen

xliefs
willem


fran92: Dinsdag, maart 06, 2007 08:00
mooi neergezet meid

liefs en een warme knuffel fran92


anneke van dijk: Dinsdag, maart 06, 2007 07:50
mooie beeldspraak

uithuilen en doorgaan...

liefs, namasté, an


Annemieke van der Ven: Dinsdag, maart 06, 2007 07:48
De natuur haar loop...


Knuf Annemieke


Lia van der Fluit : Dinsdag, maart 06, 2007 07:41
maar je gereedschap is nu tenminste opgeruimd..;-)

liefs,,
Lia


Over dit gedicht
Auteur:  remie Abbo 1Abbo 2
Gecontroleerd door:  Sunflower
Gepubliceerd op:  06 maart 2007
Thema's:
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de Gedichten-Freaks en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de Gedichten-Freaks blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door Gedichten-Freaks zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.

© Gedichten-Freaks 2024, alle rechten voorbehouden.