De kus des doods

De vogels vliegen over de bergen

tussen de dalen door ons geschapen.

Schat, wat had ik je lief, zo lief -

jouw bloed kleurt mijn tranen.

De leeuwen liggen voldaan te slapen

tussen het gras van het dorre land.

Nee, we hoeven ons niet te schamen

voor wat ons ooit heeft samengebracht.

De haaien wachten heel geduldig -

van hen heb je niets meer te vrezen.

Opgeslokt door het wee van de liefde,

kus ik jou in mijn hart vaarwel.

Geschreven door

Truus van Eijk

Reacties op dit gedicht

Truus van Eijk vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

dreadqueen:	Dinsdag, mei 15, 2007 10:09
over en over gelezen,een heel mooi gedicht.groetjes

LoseYourLove:	Zondag, maart 04, 2007 16:50
Schoon echt waar t'' pakt me xxX

Ria Klein Herenbrink Raira:	Zaterdag, maart 03, 2007 22:39
Wat een schitterend gedicht heel erg graag gelezen en nog eens gelezen liefs Ria

Dirk Hermans:	Zaterdag, maart 03, 2007 19:18
heel mooi

salleke:	Zaterdag, maart 03, 2007 18:47
oe lief

dichterbij:	Zaterdag, maart 03, 2007 18:19
mooie fictieve poezie lieve groet

Paul de Bruyn:	Zaterdag, maart 03, 2007 18:03
Blij met de fictie, blij met de poëzie (en jou weer te lezen) Eerste strofe vind ik ''t sterkst!

lexx:	Zaterdag, maart 03, 2007 17:59
Ja Truus ..:)

Over dit gedicht

Auteur: Truus van Eijk
Gecontroleerd door: maneschijn
Gepubliceerd op: 03 maart 2007
Thema's: [Liefdesverdriet] [Dood] [Fictie]