Lente……………
Dood was er, is er , zal er blijven.
’t Heeft zich verstrengeld diep en zwaar
met mij toch zwaar gehavend hier zijn.
Haast ied’re dag word ik ’t gewaar.
Toch kan hij niet weg blijven drukken
het leven dat geschonken is….
dat even weg gleed in de schaduw
maar niet verankerd ,herrijzend fris.
Ik zal de tinteling ervaren
met nieuw élan , nieuw perspectief
Het leven zal toch overwinnen,
zich gaan ontdoen van vroeg’re grief.
De lentezon zal mij gaan gidsen.
De bloemen zullen spiegel zijn
van nieuwe kracht en nieuw ontginnen.
Mijn warming-up in zonneschijn.
Ik zal het zingen van de vogels,
tjilpen van krekels, blaten van ’t vee
als resonans naar binnen voeren.
Trekken uit ’t ritme van de zee.
De levenssappen gaan benutten
die bloem en boom en planten stuwt.
Uit ’t dartelen der vlinders putten,
de levensdwang die voorwaarts duwt.
th.