sabrine: | Dinsdag, mei 07, 2002 20:21 |
een heel erg mooi gedicht. ik zag het staan en sprak me meteen aan. ik zou heel graag een keer in m'n oude huis willen gaan kijken maar ik durf niet. ik ben vooral bang dat alles zoveel is veranderd dat m'n herinneringen nog meer gaan vervagen. dat wil ik niet.heel soms kom ik er nog in de buurt en ik kijk altijd even naar binnen maar dat doet pijn.de laatste 2regels van het gedicht zijn waar maar moeilijk... groetjes | |
michris: | Donderdag, januari 31, 2002 23:33 |
sorry, voor de kleine taalfoutjes... | |
michris: | Donderdag, januari 31, 2002 23:16 |
Lieve Doortje, ik heb vorig jaar ook een x aangebeld bij mijn ouderlijk huis. 1 jaar nadat mijn moeder overleden was. Het gaf een raar gevoel, of er mensen woonden die daar niet thuis hoorden. Het was het huis van ons gezin. Mijn vroegere slaapkamer was keuken , en de keuken was badkamer. Ik herkende er amper nog iets van terug. Alleen al de thuin waar mijn ouders al hun ziel en zaligheid in hebben gestoken, was totaal veranders. Ik heb het gezien nu, en hoef niet meer terug, hoewel ik er no |
|
free: | Donderdag, januari 31, 2002 08:55 |
ohh..gewoon aanbellen..doen!!heb k ook gedaan..dat doet goed..liefs free | |
Auteur: Huting | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 31 januari 2002 | ||
Thema's: |