Je kinderen zijn je kinderen niet.
Graag zou je die liefde blijven sturen.
Zolang de aarde nog zou duren.
Verbaast moest je toezien dat je het los ging laten.
Je kon daar niet over praten? .
Voor je het weet heb je dit in de gaten.
Dus bemerk je dan,dat moederen niet meer kan.
Je kind is nu een man.
En voorbereid om te slagen.In z,n werk is hij erg sterk.
En werkt voor hele dagen.Bedrijf gepland.En opgebouwd.
En de toekomst voelde vertrouwd.
Kwamen er wat haken en ogen.
Heeft hij voor het eerst gelogen.Tegen god en iedereen.
Klagen kon hij niet ,waar moest hij heen.
Geld tekort en geluk.Hij gaat langzaam stuk.
En je kind is dan zo alleen.
En een moeder ziet (het kinder verdriet.)
Het is het eeuwen oude lied..
Van loslaten(ook dan vallen er gaten).niets kan baten...
En valt er niets maar dan ook niets te praten.
Wat moeten ouders dan'' doen.Een knuffel en wat poen.
En het leed verzachten met een zoen.
En toezien: kinderen zijn je kinderen niet.
Ze zijn de doorgeef luiken naar de toekomst
Het was een kloppend hart wat bonst.
En je had het losgelaten.
Toen het piekeren over ging in gegons .
Je badend waker werd.Met een plons
En dat je bijna verdronk in je verdiet.
Om dat je lijdend toeziet.
Kinderen zijn je kinderen niet.
Ze zijn de doorgeef luiken naar de toekomst.
Je zou bijna jaloers worden op kinderloze echtparen.