Wat begon al een heel beangstigend gevoel,
De dagen erna in je slaap veel gewoel,
Dat werd een vriendschap voor het leven,
Die gedachte was er toch even.
Meer dan eens steunden wij elkaar,
Schrijf ik dat nu is dat heel raar,
Want mijn werk vraagt steeds meer van mij,
Daar liep het in het begin fout voor ons allebij.
Ik heb er dan wel een grote vrijheid door gekregen,
Zelfs een nieuw lief en die is me zeer genegen,
Na een relatie die me altijd pijn heeft gedaan,
Ben ik op voorhand bij deze stil blijven staan.
Dan probeer je mij te dwingen van er voor je te zijn,
Dat doet het je dubbel zoveel pijn,
Want dan komt mijn schrik weer boven,
Daardoor heeft onze vriendschap eraan moeten geloven.
Ik wens je het beste voor je verdere leven,
Toch bedank voor alles, ook al was het maar voor even.