Toch blijf ik het doen

Ik bleef je verdedigen

Ook al was jij weggegaan

Ik bleef voor je opkomen

Ook al wist ik wat je had gedaan

Ik bleef hopen Ook al wist ik dat je niet zou komen Ik bleef wachten Ook al liet ik tranen stromen Ik bleef je missen Ook al was ik zo kwaad Ik bleef naar je vragen Ook al voelde ik heel veel haat En ik doet dit nog steeds Ook al zou ik het niet moeten doen Want ik weet zo goed Dat jij de schuldige was toen Toch blijf ik verdedigen, hopen en missen Voor je opkomen, vragen en wachten Omdat ik diep in mijn hart hoop Dat je ooit doet wat wij van vaders verwachten

Geschreven door

anne(22)

Reacties op dit gedicht

anne(22) vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Eenzaamheid \| HW.H \|:	Zaterdag, maart 24, 2007 00:21
Super mooi!! Wat een geweldig gedicht! Hij klopt helemaal! Echt stilmakend! Het is wel heel triest! sterkte1

patrick_wijchen:	Maandag, februari 19, 2007 18:56
echt heel erg mooi geschreven :) hij zal altijd jou vader blijven, daar kun jij en kan hij niks aan veranderen! liefs patrick

~MoonShadow~:	Woensdag, februari 14, 2007 19:56
Heel erg mooi...

SaMm,,:	Dinsdag, februari 13, 2007 19:53
Het is heel logisch dat je blijft hopen! Het is en blijft je vader. Jij mag zelf schelden en zeggen over hem wat je wilt. Maar andere mogen dat niet dan ga je verdedigen. Want het is en blijft je vader! Liefs xxx

Over dit gedicht

Auteur: anne(22)
Gecontroleerd door: Marina
Gepubliceerd op: 13 februari 2007
Thema's: [Kwaad] [Vaders] [Verdriet]