Heel alleen zit ik nu hier.
Probeer iets duidenlijk te maken op dit papier.
Ik weet niet of het me lukt en of ik dat ooit gedaan zal krijgen.
Ik weet alleen dat als het me niet lukt ik voor altijd blijf zwijgen.
Mijn hart is al gebroken in hele kleine stukjes.
Langzaam en zeker gebeurde dat, met hele kleine rukjes.
Het mooie woord liefdesverdriet spookt door mijn hoofd.
En daarbij alle mooie dingen die jij had beloofd.
Gedachtes als: ik wil niet meer.
Gaan vliegensvlug, keer op keer.
Een ander woord eenzaamheid zit ook in mijn gedachten.
Maar ja, iets anders kan je toch niet verwachten.
Ik weet het ik ben niet altijd even goed voor je geweest.
Maar hoe jij mij behandeld hebt, zo behandel je nog geen beest.
Je speelt met mijn gedachten, je hebt mijn hart weggegooit.
Beter zal ik alleen blijven, in mijn eentje heb ik het heel lang gerooit.
Meisje, meisje wat doe je me aan.
Meisje, meisje waarom heb je mij laten staan.
Was ik niet goed genoeg, of had je niets te geven?
Wat deed ik verkeerd, ik wilde alleen met je leven.
Elke keer wint het hart van het verstand.
Nu voor de eerste keer met een gebroken hart geland.
Pijn voor nu? Ik bewaar de pijn wel voor later.
Ik spaar het op, op een keer komt er wel hoog water.
Tranen druppelen langzaam naar benee.
Plons, plons diep in een tranenzee.